"obecna sytuacja jest już bardzo zła. A będzie jeszcze znacznie gorzej..." [1]
Takie to mniej więcej optymistyczne wizje rozsiewają co poniektórzy zwolennicy nie do końca wiadomo, czyjej polityki.Dla mnie sprawa jest prosta. Należy tak podzielić zapotrzebowanie społeczne, aby zaspokajać je pracą własnych obywateli. Oznacza to mniej więcej tyle, że własny rynek trzeba chronić i nie można wpuścić na własne terytorium produktu, który zlikwiduje miejsca pracy w państwie.
Poza tym warto pokusić się o jakiś równorzędny system kontroli wartości wyceny pracy włożonej. Dzisiaj - przy współczesnym oprogramowaniu - można uzyskać bardzo wiele. Jeżeli najmniejszym elementem podziału kraju jest gmina - to każdy obywatel gminy funkcjonuje w dwóch różnych sferach gospodarczych. Jedna - to sfera państwowa, gdzie obywatel państwa płaci podatki fiskusowi... i nic z tego nie wynika. Jak nie zapłaci, to zabiorą mu wszystko i puszczą z torbami w świat...
Drugą sferą jest gmina. To gmina ratuje swojego mieszkańca w biedzie. To gmina opiekuje się zdrowiem swojego mieszkańca, kształci jego dzieci i wspiera, kiedy nie bardzo z czego ma żyć...
Jeżeli obie te sfery będziemy traktować niezależnie, to rzeczywiście jest tutaj przepaść nie do przebycia, bo to mieszkaniec gminy pracuje na utrzymanie państwa, które lekką ręką likwiduje kolejne miejsca pracy w gminach... Pojawia się problem - w jaki sposób stymulować gospodarkę w gminie - a jak to uda się, to i państwo po prostu skorzysta...
Osoba wyposażona w terminal płatniczy może regulować swoje zobowiązania i należności "od ręki" i nie ma znaczenia, czy jest to rachunek bankowy z pieniądzem państwowym, czy jest to rachunek prowadzony przez gminą w ramach lokalnej waluty gminnej, fot ilustracyjne, https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTLZv0uvZ5sPvIVXeNY_xnVsDfCYliNdVQuk4tl5ykngpXzNKfr
Jednym ze sposobów stymulacji przedsiębiorczości w gminie może być wprowadzenie rozliczeń w wartości zgromadzonego produktu - wytworzonego na terenie tej gminy. Tu przedsiębiorca regulowałby swoje zobowiązania w postaci produktu zdeponowanego w magazynie gminy do wysokości kwot należnych gminie.
Rachunek jest prosty. Jeżeli w gminie jest pięć piekarń a podatek można przeliczyć na 10 bochenków chleba - wtedy gmina dysponuje 50 bochenkami chleba do podziału między potrzebujących. I zamiast dawania im pieniędzy na zakup - dostarcza produkt gotowy a piekarze nie martwią się o podatek.
Gdyby potrzebujących było więcej, niż wynosi ten ryczałt podatkowy - wtedy gmina może stymulować zwiększenie produkcji lub wypłacić zasiłek dla potrzebujących.
Gdyby jednak produkt zdeponowany w gminie przekraczał zapotrzebowanie - które gmina winna zapewnić - wtedy nadwyżka produktu może zostać rozdysponowana w postaci dodatkowego wynagrodzenia dla osób pracujących na rzecz gminy.
Rozliczenia także są proste. Gmina prowadzi kilka różnych ewidencji i dokładnie wie, gdzie kto mieszka, z czego żyje i co posiada. W takim przypadku rachunek zobowiązań podatkowych na rzecz gminy może być postacią "rachunku finansowego" w rozliczeniach z gminą. W takim przypadku wystarczy karta podobna do rozliczeń z bankami, aby mieć dostęp do rachunku zobowiązań wobec gminy.
Przy obecnych systemach elektronicznych założenie takiej obsługi finansowej nie powinno stanowić żadnych przeszkód. Mielibyśmy tutaj do czynienia z rozliczeniem w pieniądzu państwowym oraz w pieniądzu gminnym, który wcale nie musi mieć charakteru uniwersalnego środka płatniczego...
Dzięki temu mamy dwa systemy - stymulowania gospodarki na poziomie gminy oraz tradycyjnie rozumianej gospodarki państwa
a pieniądz państwowy i pieniądz lokalny mogą istnieć między sobą wzajemnie. Może zdarzyć się, że niektóre przedsiębiorstwa - dzisiaj bez szans na rynku - na terenie gminy będą funkcjonować całkiem przyzwoicie..
[1] http://rasfufu.salon24.pl/747772,do-polski-nadciaga-recesja-sadze-ze-rzad-utrzyma-sie-do-jesieni
